Vrijwilliger in de kijker: Freddy Hernou
Artikel basket.vlaanderen
Van 27 februari t.e.m. 6 maart vieren we de Week van de Vrijwilliger. In die week willen we uiteraard alle mensen bedanken die zoveel werk achter de schermen verrichten en onze basketbalclubs draaiende houden: de vrijwilligers. Af en toe lichten we graag een vrijwilliger uit een van onze vele clubs uit. Deze keer: Freddy Hernou van Leuven Bears.
Mensen die al lang genoeg meedraaien in het Vlaams-Brabantse basketbal kennen hem ongetwijfeld, de 69-jarige secretaris van Stella Artois Leuven Bears: Freddy Hernou. "Ik zit nu zo'n 30 jaar bij de Leuven Bears en dat door mijn zoon die er destijds ging basketten", opent hij. "Na een dynamisch beroepsleven waarbij ik voor een Amerikaans bedrijf werkte, ben ik sinds 8 jaar met pensioen. Nu spendeer ik zowat al mijn vrije tijd aan het basketbal. Mijn ervaring met talen en werken met mensen van diverse culturen en het 'bruggen bouwen' geeft me nog steeds voldoening. Bij Leuven Bears ben ik in een heel gedreven club terecht gekomen met een enorm breed basketbalaanbod. Er is professioneel basketbal in de BNXt League, basketbal in TDM2, diverse provinciale reeksen en meerdere ploegen in elke jeugdreeks. Vanaf U16 hebben we ook een recreatief aanbod met teams die onderling trainen en vriendschappelijk spelen. Tot slot hebben we ook een G- en rolstoelbasketbalwerking. In de 30 jaar bij de club heb ik bijna elke activiteit uitgevoerd. Gaande van ploegbegeleider tot clubscheidsrechter tot jeugdverantwoordelijke... Momenteel doe ik ook nog vanalles. Wat precies? Ik zorg voor de wek- en verblijfsvergunnungen van de profspelers en assisteer hen met hun dagelijkse niet-sportieve noden, ik neem de correspondentie met Basketbal Vlaanderen, BNXT League en Parantee/Psylos op mij, ik help mee met het organiseren van talloze evenementen, ik organiseer kennismakingssessies rolstoelbasketbal, ik rapporteer verschillende subsidiedossieren, ik ben vertrouwenspersoon in de club, samen met een vrouwelijke collega en ga zo maar door. Dan heb ik waarschijnlijk de helft van de taken nog niet opgesomd", lacht Freddy.
Onderscheid tussen werkingen
Binnen Leuven Bears moet een onderscheid gemaakt worden tussen de professionele werking (BNXT League) en de vrijwillige werking. "De professionele tak richt zich puur op de BNXT League. De eerste ploeg met zijn eigen bekommernissen. Daarnaast heb je een algemene jeugdwerking, de 'Academy' genaamd. En ten derde is er de G-sportwerking met haar specifieke noden. Deze drie takken zijn wel met elkaar verweven, er is niet echt een strikte scheiding. Sommige medewerkers hebben zeer specifieke taken, terwijl anderen algemene overkoepelende taken behandelen. Sommige sleutelposities zoals de wedstrijdkalender of zaalreservaties worden wel ontdubbeld. Vrijwilligers kunnen bij ons ingeschakeld worden bij wedstrijden van de BNXT League (stewards en dergelijke), bij de jeugd- en G-werking (tafelfuncites etc.), bij specifieke opdrachten (wagens en appartementen van de profspelers) en medewerkers van evenementen. In de organisatie is er een Raad van Bestuur, maar ook een uitvoerend comité, waarbij dit comité zich bekommert over de dagdagelijkse en logistieke zaken."
"Je moet durven praten met mensen"
"Zoals wellicht in iedere club, is er ook bij ons een permanent probleem om vrijwilligers te vinden. Iemand valt weg en dan is het vaak zoeken naar een geschikte persoon. Vaak gebeurt het dat iemand in een functie wordt gedropt, dan vaststelt dat het niet echt 'het' is en daarna vroegtijdig weer afhaakt. De druk om snel vervanging te vinden is vaak zo groot, dat het soms tot slechte beslissingen leidt. Naar ondersteuning van jeugd- en seniorploegen kunnen we niet klagen. Ik denk vooral aan het opnemen van tafelfuncties. Bij de jongste ploegen proberen we van bij de start de ouders te betrekken bij activiteiten. Al snel merk je wie interesse heeft en met wie je verder kan. Jammer genoeg wordt de club soms ook als een kinderopvang gezien, maar we hebben waardevolle coördinatoren die hier goed mee kunnen omgaan. Je moet vooral durven praten met mensen en de interesse opwekken. Communiceren wat er zoal wordt gedaan in de club, de missie en visie in eenvoudige termen uitleggen. Uiteraard ook waardering geven aan de vrijwilliger, dit helpt ook als je interesse toont voor hun bekommernissen. Ik denk dat het ook moeilijk is om vrijwilligers te vinden, omdat veel mensen op de tippen van hun tenen lopen, ook al ben ik geen doemdenker. De coronaperiode heeft er alleszins niet veel goeds aan gedaan. De basketbalbeleving van 25 jaar geleden is ook niet meer dezelfde als die van nu. Te veel mensen denken nog 'voor wat, hoort wat'."
"Waardering moet er een heel seizoen zijn"
"Het is leuk dat er een Week van de Vrijwilliger is, maar daarmee is de kous nog niet af. Die waardering moet een heel seizoen duren. Bestuurders van clubs moeten af en toe ook eens een job op het werkveld doen, dat werkt verhelderend en inspirerend. Het helpt jezelf ook, want dan ken je de werking van naaldje tot draadje. Organiseer aan het begin van het jaar eens een kennismakingssessie en zet in je programma een item dat iedereen wil horen. De bezorgde ouder maakt daar dan met plezier tijd voor vrij. Geef ook mee wie wat doet binnen de club, bij wie ouders terechtkunnen. Spendeer tot slot genoeg tijd aan communicatie, via social media of de website."
BRON: basket.vlaanderen